Ձայն բարբարո անապատի

Այն, ինչ անում է Բևեռը, դա այն կոչն է, այն ձայնն է, որ հնչում է անապատից։ << Ձայն բարբարո անապատի>>. գիտենք այս արտահայտությունը։

Մեր ժողովրդի մեջ տարածված է այն ընկալումը, թե դա այն կոչն է, որը ոչ ոք չի լսում։ Բայց նախնական իմաստով դա լրիվ այլ բան է նշանակում։ Դա նշանակում է ճշմարտության ձայն, որ անապատացված հոգիներում ճանապարհ է բացում ճշմարտության համար։ Սա է եղել ավետարանի նախնական իմաստը։ Հովհաննես Մկրտիչը գնաց անապատ, որպեսզի անապատից այդ ձայնը նորից լսելի դարձնի նրանց համար, ովքեր շեղվել էին իրական ճանապարհից։

Այդ ճանապարհը ինքնախոստովանության, ինքնամաքրման միջոցով կատարվում էր անապատում։ Այն որ մեր ժողովուրդը մոլորված է, պառակտված է, դա նրանից է, որ նա կտրվել է կյանքից։

Մարդիկ կան, որ ազնվորեն ասում են՝ <<չէ որ զոհեր եղան 2016-ին>>՝ դրանով արդարացնելով իշխանությունների քայլերը Սասնա Ծռերի նկատմամբ; Ուզում եմ հիշեցնել, որ մեզ մոտ բռնատիրություն էր։ Դա է պատճառը, որ ժողովուրդն այսօր դուրս չի գալիս այսօրվա <<ընդդիմադիրների>> հետևից, որովհետև տեսնում են նույն դեմքերին, ովքեր 2016թ-ին Սարի թաղում աչք էին հանում, ռումբ էին նետում ժողովրդի վրա և Երևանի թաղամասերից մեկը պատերազմի թատերաբեմի էին վերածել։ Ես ուզում եմ հարցնել այդ մարդկանց՝ իրենք գիտե՞ն 2020թ հոկտեմբերի 4-ին քանի հարյուր ոստիկանի էին հավաքել Շուշիի մշակույթի տանը, երբ թշնամու մեկ հարվածից տասնյակ ոստիկաններ վիրավորվեցին, իսկ 27-ը մահացան։ Եվ դրա համար ոչ ոք մինչ օրս պատասխան չի տվել։ Անգամ եթե հարցնես՝ քանի ոստիկան է այդ օրը զոհվել, կասեն՝ երևի մի 20-ից ավելի։ Դա լավագույն դեպքում, եթե գիտենան թիվը; Բայց չէ որ նրանք ՊՊԾ աշխատողներ էին։ Այդ կեղծ բարեպաշտությունը, որը թևածում է Սասնա Ծռերի գործի շուրջ․․․։

Եվ այս պայմաններում մենք խոսում ենք արդարադատության մասին։ Եթե մենք այս անապատացված հոգիները չբացենք, մենք ճշմարտությունը երբեք չենք իմանա։