Ահա և սկսվեց

Սկսվում է ռուս֊թուրք֊ադրբեջանական, կամ Լավրովի պլանի վերջին և ամենակարևոր մասի կյանքի կոչման փուլը։

Այն միտված է լինելու Հայաստանի քաղաքական դասին ստիպելու ստորագրել սահմանազատման և "խաղաղության" պայմանագրի տակ` տրամադրելով Մեղրու միջանցքը։

Ռուսները և իրենց թուրք եղբայրները հիմա անում են այն, ինչ չարեցին ուղիղ 100 տարի առաջ, երբ նրանց համատեղ ագրեսիայից և Հայաստանի օկուպացիայից հետո ծնվեց Մոսկովյան խայտառակ և անօրինական պայմանագիրը, որը հիմք հանդիսացավ Հարավային Կովկասի ստատուս քվոյի համար։

Հայ "քաղաքական էլիտան" (խորհրդարանական և արտախորհրդարանական) լծվել է այդ "հայրենանվեր" գործին, սեփական ժողովրդին համոզելով, որ հենց դա է խաղաղության և կայունության դարաշրջանի միակ ճանապարհը։

Կառավարության ծրագրի ընդունումից անմիջապես հետո Վլադիմիր Պուտինը հեռախոսազրույց ունեցավ Փաշինյանի հետ և քննարկեց նոյեմբերի 9-ի տխրահռչակ փաստաթղթի իրագործումը, իսկ Էրդողանը ուղերձ հղեց Փաշինյանին, ասելով, որ Թուրքիան պատրաստ է կարգավորել հարաբերությունները Հայաստանի հետ միմյանց տարածքային ամբողջականության ճանաչման հիման վրա և նա արդեն քննարկել է այդ հարցը Պուտինի հետ, ստանալով վերջինիս համաձայնությունը!

Ռուսները, թուրքերը և ադրբեջանցիները շտապում են, ուժեղացնելով ճնշումը Հայաստանի խամաճիկ իշխանության վրա։ Ժամանակը իրենց օգտին չի աշխատում և հարկավոր է օր առաջ պոկել հայերի դավադիր ստորագրությունը փակելու համար Հայկական և դրա բաղկացուցիչ մասը հանդիսացող Արցախի հարցը:

Ահա այսպես...

Արևմուտքը, ի տարբերություն 1921 թվականի, այլևս ունի իր կարևոր շահերը մեր տարածաշրջանում, ի դեմս Չինաստանի "Մեկ գոտի մեկ ճանապարհ" պրոեկտի այլընտրանքը հանդիսացող "Հարավ֊Հյուսիս" մեգապրոեկտի։

Արևմուտքը ընդդիմանում է ռուս֊թուրքական դաշինքի այս քայլերին և վերջին օրերին Նռնաձորի հայ սահմանապահների վերադարձը դրա վառ ապացույցն է` ԱՄՆ և Ֆրանսիան հերթական անգամ խափանեցին Մեղրու միջանցքի ստեղծումը։

Արևմուտքը այսպիսով գոնե հավասարակշռում է ուժերը մեր տարածաշրջանում, սակայն դա բավարար չէ ու հարցի վերջնական և ի օգուտ մեր ազգային շահերի լուծման համար հարկավոր է մեկ բան` հայկական գործոնը:

Մեր ժողովրդի քաղաքականապես հասուն հատվածը կարճ ժամանակում պիտի ողողի Երևանի հրապարակները և իր կամքը պարտադրելով աշխարհին ցույց տա, որ հայ ժողովուրդը լի է վճռականությամբ սեփական ապագան տնօրինելու:

Միայն ժողովրդի ցասումը և ազգային իշխանության ձևավորումը վերջնականապես կթեքի կշեռքի նժարը ի օգուտ մեր ազգային շահերի և կկանխի Հայաստանի ազատ անկումն ու վերջնական կապիտուլիացիան: