Ինչի՞ց է, որ ռուսական պետության արհամարհանքը բաժին հասավ սերբերին, իսկ ամենածանր հարվածները՝ հայերին

Ինչի՞ց է, որ Ռուսաստանն անդադար երազում է հասնել ու անցնել Եվրոպային, բայց ոչ մի բնագավառում եվրոպական որևէ պետության հասնել չի հաջողվում: Ինչի՞ց է, որ ահռելի ռեսուրսներ ունեցող հսկայածավալ տերության ներսում իրականացված բարեփոխումներն ու տնտեսական ծրագրերը դրական արդյունքի չեն հանգեցնում, իսկ ծով հարստության վրա նստած Եվրոպայի բնակչության մեկ քառորդն ունեցող երկիրը մշտապես փողի կարիք է զգում:

Ինչի՞ց է, որ ռուս օլիգարխներն ու քաղաքական գործիչները հայհոյում են Արևմուտքին, բայց իրենց փողերը պահում են նույն Արևմուտքում։ Ինչի՞ց է, որ այս պետության հաղթանակները հանգեցնում են սարսափելի կորուստների, հաղթողներն ի վիճակի չեն լինում զարգանալ և կյանքի որակը փոխել:

Ինչի՞ց է, որ Ռուսաստանի ապագայի նկատմամբ ռուսների մտահոգությունն անմիջապես արթնացնում է հին բնազդը՝ թեժացնելով հին հակամարտություններն ու ծնելով նորերը, մինչդեռ կարելի էր լուրջ քննարկումների ու ծրագրերի փուլ թևակոխել:

Ինչի՞ց է, որ ռուսական պետության արհամարհանքը բաժին հասավ սերբերին, իսկ ամենածանր հարվածները՝ հայերին:

Չէ՞ որ երկուսն էլ համարվում էին Ռուսիայի դաշնակիցները: Ինչի՞ց է, որ լինի ռուս-թրքական թշնամություն, թե բարեկամություն, արդյունքում մենք ենք տուժում, և խայտառակ ձախողումներից ու անդառնալի կորուստներից հետո էլ՝ ճիշտ հետևությունների չենք հանգում։ Ինչի՞ց է, որ ռուսական ապտակներից ու ստորացումներից հետո էլ փարված ենք մնում սպիտակ թուրքին․․․