Այո՛, մեր գոյությունը վտանգված է
Այսօր մեր բոլորի համար ամենակարևոր և առաջնահեթ հարցը անվտանգությունն է: Այո՛, մեր գոյությունը վտանգված է:
Անվտանգության համակարգ գոյություն չունի: Ասեմ ավելին - այն գործում է հենց մեր դեմ: Մոտ 5 ամիս է անցել հրադադարից, սակայն այդ ժամաակահատվածում ոչինչ չի արվել:
Մենք այդ ժամանակի յուրաքանչյուր վայրկյանը պետք է օգտագործեինք վերազինվելու, բանակի վերքերը բուժելու, մարտական ոգին բարձրացնելու, մոբիլ, մարտունակ ռեզերվ կազմավորելու, ժողովրդին համախմբելու, քաղաքացիական պաշտպանության արտակարգ միջոցներ ստեղծելու և ազգովի ամեն ինչ հայրենիքի պաշտպանունակությանը և անվտանգությանը ուղղելու համար:
Ինչու՞ եմ ասում մենք, չե՞ որ այս ամենը պետք է արվի բացառապես պետական մակարդակով, կազմակերպված՝ օգտագործելով պետական ողջ ռեսուրսը և լծակները: Չե՞ որ այս ամենը իշխանությունների առաջնահերթ պատասխանատվության խնդիրն է:
Ասում եմ որովհետև - իշխանություները ոչ միայն չեն կատարում այն, ինչի հանար գոյություն ունեն՝ ընդհակառակը պետական ողջ ռեսուրսով քայքայում են ազգային իմունիտետը - Բանակի, տնտեսության, կրթության, առողջապահության և այլ ոլորտների քայքայում: Կազմակերպված, ինստիտուցիոնալ կոռուպցիայի իրականացում պարգևավճարի տեսքով:
Արդարադատության այլասերում:
Ֆեյք շարժումների և կուսակցությունների բուծում, ֆեյք արտահերթ ընտրությունների իմիտացիա: Քարոզչական տեռորի միջոցով հիասթափության սերմանում, հասարակության մասնատում և պառակտում: Այսինքն՝ հայաստանի այսօրվա իշխանությունները գիտակցված ծառայում են թշնամուն և Հայաստանը հասցրել են անդունդի եզրին և հրում են դեպի անպետականության, հայրենազրկման և անվերջ կոտորածների վիհը:
Ասում եմ մենք, քանզի միայն ազգային ինքնիշխան պտությունն է գրավականը հզոր բանակի, տնտեսության, ամուր ընտանիքի, կուռ հասարակության, խաղաղության և զարգացնան:
Եվ դա մենք պետք է անենք, մենք՝ բոլորս:
Եթե չանենք - եթեն չկա՛, անելու ենք, անելու ենք ամեն գնով:
Այս հարցում սակարկություն չկա՛: