Ադրբեջանի կազմում ոչ մի գիտակից հայ Արցախյան հողի վրա չի կարող ապրել
Տեղի է ունենում շատ պարզ բան.
Բրյուսելում ընդունվում է պաշտոնական Երևանի պահանջը, որ ձևակերպված է որպես համաձայնություն Բաքվին` Արցախի հարցը չդիտարկել որպես տարածքային հարց, Հայաստանի տարածքային ամբողջականության հարց, անգամ` հայերի շահերին վնասող ու ոչ շահեկան` բայց այնուամենայնիվ Ադրբեջանի կազմից դուրս լինելու ինքնորոշման հարց: Այլ համարել այն պարզապես Ադրբեջանի կազմում արցախցի հայերի «անվտանգ» բնակության հարց:
Ընդամենը:
Այսինքն` մի բան, որ ինքնին անհեթեթ է: Ադրբեջանի կազմում ոչ մի գիտակից հայ Արցախյան հողի վրա չի կարող ապրել: Չի ապրելու: Ինչպիսին էլ որ լինեն երաշխիքները: Երաշխիքների այդ գինը հայ ժողովուրդը լավ գիտե, որքան էլ որ հիմա լուռ հետևի իր սեփական գնդակահարության տեսարանին:
Երևանի` Բաքվի հետ դեռ նախապատերազմական գաղտնի պայմանավորվածության ձևակերպումն է դա այսօր: Եվ դարձյալ` այսօր դա պաշտոնական Երևանի, այլ խոսքերով ասած` միջազգային հանրության աչքերում Հայաստանի պահանջն է: Եվ Եվրոպան չի կարող դրան դիմադրել և հայերից պահանջել, որ իրենք իրենց շահը պաշտպանեն:
ԱՄՆ դիրքորոշումը մի փոքր այլ է: Որպես համաշխարհային գերտերություն` Ամերիկան ուղղակի և ուղիղ շահեր ունի Հայաստանում և Արցախի հարցը ռուս-թուրքական սցենարով լուծելը նրա համար մեղմ ասած` այնքան էլ ընդունելի չէ: Բայց անգամ ԱՄՆ-ը չի կարող հակառակել և ընդդիմանալ նրան` ինչ ուզում, անգամ պահանջում է Հայաստանը: Իսկ Հայաստանը պահանջում է ինքնաոչնչացվել` առայժմ հիմնականում Արցախի հատվածում:
Եվ ակնհայտ է, որ հիմա փրփուրը բերաններին Եվրոպային հայհոյելու են կեղծ հայրենասերները` նախկիններն ու նրանց տրիբունները: Ինչպես նաև չմտածողները:
Եվ ոչ ոք, ոչ ոք այդպես էլ չի հանդգնի ասել, որ հայ ժողովուրդը ստանում է այն` ինչ հանդուրժում է: Որ վերընտրելով, հանդուրժելով ու հիմա անկյանք հետևելով այս խայտառակությանը` ինքն է իրեն կործանման ուղարկողների իր ռեժիմին սեփական մահապատժի գնդակը մատուցում:
Եվրոպան անում է այն` ինչ իրենից պահանջում է Հայաստանը: Եվրոպան ընդամենը համաձայնում է նրան` ինչին իր լռությամբ և անգործությամբ հայ ժողովուրդն է համաձայնել և ընդառաջ է գնում նրան` ինչը հայ ժողովուրդը համարում է իր համար ընդունելի:
Եվ սա այն եզակի դեպքերից է, երբ լռությունն իրոք համաձայնության նշան է:
Գիտակցի դա լռողը, թե` ոչ: