Ամեն անգամ, երբ միայն ու միայն Շուշիի ու Հադրութի անուն եք լսում, իմացե´ք ձեր առջև կա´մ բացարձակապես անուղեղ մի արարած է կանգնած, կա´մ էլ սովորական մի դավաճան
Նկատու՞մ ենք արդյոք որ նախկին ու ներկա ռեժիմների առանձին ներկայացուցիչներ կամ գործակալներ ու անուղեղ քաղաքացիների մի խմբակ խոսում է Շուշին ու Հադրութը հետ բերելուց:
Հոգեբանական մեկ այլ հնարք է` - մնացածի կորուստը նորմալ է, դա այլևս թեմա չէ, բայց այ Շուշին ու Հադրութը, ռուսները թշնամուն նվիրելուց հետո հիմա էլ մտմտում են մեզ հետ վերադարձնելու մասին:
Երկու շերտ կա.
1. Ռուսներից պետք չէ հրաժարվել,
2. Կարևոր են Շուշին ու Հադրութը: Մնացածը աղբ են ու պետք է մնան թշնամուն:
Ապուշությունից բացի, դավաճանական գաղափարաբանության հերթական հանգրվանն է, որից այնքան անուղեղների նավեր են այս օրերին խարսխվում:
Եվ այդպես` ամեն անգամ, երբ միայն ու միայն Շուշիի ու Հադրութի անուն եք լսում, իմացե´ք ձեր առջև կա´մ բացարձակապես անուղեղ մի արարած է կանգնած, կա´մ էլ սովորական մի դավաճան: